Wat brengt 2022 voor jou?

In het 3de coronajaar zullen we leren samen leven met het virus. We zullen individueel en collectief op zoek gaan naar een nieuw evenwicht. Het nieuwe normaal zal minder spectaculair en radicaal zijn dan sommigen hoopten, of vreesden. Maar het zal wel een andere wereld zijn. Een wereld van en/en. Van vrijheid én verantwoordelijkheid. Het is aan elk van ons om er ook een betere wereld van te maken. Voor onszelf en voor wie ons lief is. 

Ook in 2022 zal corona – we spreken intussen vooral over ‘omikron’ – in ruime mate ons doen en laten bepalen. We zullen  leren samenleven met een virus. We zullen langzaam  onze vrijheden herwinnen, maar dat zal samen gaan met een grotere zin voor veiligheid en individuele verantwoordelijkheid. Mondmaskers, sneltesten, CO2 meters zullen permanent aanwezig zijn in onze reiskoffers. Een jaarlijkse boosterprik wordt straks even gewoon als een prik tegen de griep al vele jaren is. Ik heb er van bij het uitbreken van covid-19, intussen alweer 2 jaar geleden, altijd al rekening mee gehouden dat we pas in 2023 het spook van het virus achter ons kunnen laten. Een marathon met de hindernissen van een ‘steeple chase’. Sommigen dachten dat ik te pessimistisch was. Ik denk dat ik eerder realistisch was. ‘Prepare for the worst, and hope for the best’ is al lange tijd mijn motto in elke crisis, ook in deze coronacrisis. Anderen hebben dat motto intussen overgenomen. Het zal dit jaar niet anders zijn. 
 
De coronacrisis gaf de voorbije jaren aanleiding tot hoog gestelde verwachtingen naar de toekomst. Sommigen droomden van een ‘reset’, een moment van reflectie en bezinning, over wat we met ons leven, onze economie en onze wereld, willen aanvangen, en vooral wat we voortaan anders en beter zouden doen. De crisis als een katalysator, als een nieuw begin. Anderen hunkerden naar een terugkeer naar het verleden, dat vaak wordt geromantiseerd als een betere tijd. En enkelingen die ik vorig jaar in schaarse momenten tegen het fysieke lijf liep, vertrouwden erop dat deze crisis daarentegen heel weinig zou veranderen. Zij waarschuwden dat mensen opnieuw heel snel in de oude gewoonten en gebruiken zouden hervallen. Alsof er geen crisis was geweest, en alsof er nooit nog een crisis van deze omvang zou komen. Business as usual.
 
Ik ben er intussen van overtuigd dat deze crisis (net als andere crisissen in het verleden) een belangrijk kantelmoment is, maar zich vooral inschrijft in de lange, kronkelende, hobbelige loop van de geschiedenis. We zoeken vandaag en morgen naar een nieuw, voortschrijdend evenwicht tussen de oude, vertrouwde wereld, en de nieuwe, onontgonnen wereld van morgen. Een nieuw evenwicht tussen stabiliteit en verandering. 
 
Om het even concreet te maken. Het zal een nieuw evenwicht zijn tussen vrijheid en verantwoordelijkheid als het om gezondheid gaat. Maar ook een nieuw evenwicht voor werk, met momenten waarop mensen op kantoor elkaar ontmoeten, en andere momenten waarop zij via digitale kanalen blijven werken. Waar de grens tussen kantoor en fabriek en thuis steeds meer vervaagt. 
 
Of als het op cultuurbeleving aankomt: een nieuwe mix van fysieke evenementen met virtuele evenementen. De metaverse van virtual en augmented reality die naadloos wordt gecombineerd met een kokende concertzaal of het natte gras van een festivalweide.

​De toekomst zal niet of/of zijn, maar meer dan ooit en/en.
 
Welkom in 2022.