‘Vlaamse’ Netflix: Heimat marketing

Medialaan kondigde vorige week aan te starten met een ‘Vlaamse’ Netflix. Maar zitten Vlamingen wel te wachten op Heimat-televisie?
​

​De doorbraak van uitgesteld kijken en de komst van het Amerikaanse Video-On-Demand platform Netflix in België in 2013 is niet zonder gevolgen gebleven voor de traditionele televisiezenders. Medialaan zag vooral dat fictiereeksen niet langer live bekeken werden en kwam vorige week met de oplossing: een “Vlaamse” Netflix. Een idee dat ook bij de openbare omroep op bijval kon rekenen.
 
Het is geen typisch Vlaamse fenomeen. Ook in het buitenland zien we steeds meer en meer zenders de handen in elkaar slaan om een eigen Netflix te vormen met lokale fictie. De protectionistische tendens dient als tegengewicht voor de Amerikaanse Netflix die de lokale ecosystemen in het gedrang brengt, en het maken van eigen fictie moeilijk maakt. Maar de echte vraag is of de Vlaamse kijker wel nood heeft aan deze stap richting Vlaamse Heimat televisie?
 
De van oorsprong Duitse term ‘Heimat’ laat zich moeilijk vertalen. Het insinueert een gevoel van veiligheid en vertrouwdheid, dicht bij huis, onder “ons soort mensen”. Een gevoel van thuis zijn en het ontdekken van zichzelf. In Duitsland is er sinds kort zelfs een heus ministerie van Heimat dat moet waken over de Duitse identiteit en cultuur. Het tijdschrift ‘Stern’ ging deze zomer na wat Heimat nu precies betekent voor de “gewone” Duitsers en daaruit kwam naar boven dat er niet zoiets bestaat als één Heimat. Het is voor velen ook een zeer persoonlijke emotie, een gevoel dat niet gelinkt is aan één bepaalde identiteit of één bepaalde cultuur.
 
In 2009 schreef ik in mijn boek ‘De kracht van Wit’ al dat Heimat een reactie is op de globale wereld waarin eigenheid en culture identiteit verloren dreigen te gaan. Een antwoord ook op een wereld van onzekerheden en onbekenden. Een wereld waarin sindsdien opnieuw grenzen worden getrokken, en muren worden gebouwd.
 
De Vlaamse televisiezenders creëren met een ‘Vlaamse’ Netflix een cocon waarin Vlaamse fictie gewaarborgd kan blijven en er een Vlaams ‘Heimat’ gevoel gecreëerd kan woren. Kijkers krijgen de kans om te kiezen voor fictie die dichter bij huis is en voor meer herkenbaarheid zorgt. Of daar ook een markt voor is, zal nog moeten blijken. Cijfers wijzen al langer uit dat Vlamingen gehecht zijn aan content van eigen bodem (kijk maar naar het grote succes van Radio 2 al vele jaren), maar of ze bereid zijn om te betalen voor een apart platform valt nog af te wachten.