The Beatles inspiratie voor Vivaldi?

Elke regering en elke organisatie die op langere termijn wil overleven heeft een divers en complementair team nodig van verkenners, veroveraars, verbinders en verdedigers. In dat opzicht kan de nieuwe Vivaldi-regering van Alexander De Croo best inspiratie zoeken bij The Beatles. Samen waren zij veel groter dan John, Paul, George en Ringo individueel. Lees mijn opinie deze week in De Tijd hier.

Vriend en vijand waren het er vorige week unaniem over eens dat de nieuwe Vivaldi-regering van Alexander De Croo haar start niet heeft gemist. Ze schakelde onmiddellijk meerdere versnellingen hoger in de aanpak van de coronacrisis. Stilaan wordt ook duidelijk dat deze regering bulkt van het grote individuele talent. Dat zal straks zowel de sterkte als de zwakte blijken te zijn. De premier - en bij uitbreiding elke ondernemer - laat zich daarbij het best inspireren door The Beatles.

Aan Steve Jobs, de stichter van Apple, werd ooit de vraag gesteld wat zijn businessmodel was. Velen vermoedden dat hij maar wat graag zou uitpakken met de superieure technologie van Apple, of met de gebruiksvriendelijkheid van zijn producten, of met het iconische merk Apple, of misschien zelfs met het charisma van de leider. Maar nee, Jobs verwees naar The Beatles als zijn ultiem rolmodel. Het waren vier sterke individuen, elk met een eigen karakter en een uitgesproken persoonlijkheid. Dat gaf bij momenten aanleiding tot spanningen en botsingen. Maar zolang ze erin slaagden elkaar in balans te houden, waren The Beatles samen groter dan John, Paul, George en Ringo individueel. ‘Grote dingen zijn nooit het resultaat van één persoon, maar van een groep mensen’, besloot Jobs. Uit de mond van het superego Jobs kon dat tellen. Toen The Beatles na 10 jaar splitten en de 4 groepsleden elk hun eigen weg gingen, hebben zij nooit nog dezelfde toppen gescheerd als toen ze samen de Fab Four waren.

In verlichte managementmiddens is al enkele jaren het besef doorgedrongen dat diverse teams het succesvolst zijn. Daarom streven ondernemingen niet alleen naar gendergelijkheid, maar ook naar diversiteit in culturele achtergrond. De Vivaldi-regering is in dat opzicht helemaal mee met haar tijd. Maar nog veel belangrijker is dat organisaties bewust moeten streven naar teams die op het vlak van leiderschapsstijl zeer divers zijn.

Om te garanderen dat een team zich goed kan aanpassen aan een snel veranderende VUCA-wereld (volatile, uncertain, complex, ambiguous) heeft het eerst en vooral nood aan verkenners. Zij hebben een heel breed wereldbeeld en zijn hun tijd ver vooruit. Ze voelen als geen ander dat de wereld verandert en willen samen met hem veranderen.
 
Soms worden verkenners weggezet als visionaire dagdromers die het ontbreekt aan daadkracht. Daarom moet in een sterk team de strategie en het realiseren van de doelstellingen worden toevertrouwd aan veroveraars. Dat zijn zeer ambitieuze mensen die gericht zijn op resultaat. Ze willen dat hun bedrijf, hun merk, hun land zo je wil, de strijd wint. ‘Getting things done’ is hun mantra.

Beide leiderschapsprofielen hebben een extreme focus op de buitenwereld. Ze ervaren hun eigen interne organisatie vaak als een blok aan het been, een hinderpaal om vooruit te gaan. Ze zullen proberen de interne cultuur te veranderen, of te vernietigen, op hun rusteloze pad naar vernieuwing en verandering. Maar vaak botsen ze op muren en moeten ze het onderspit delven.

Daarom heeft een onderneming verbinders nodig. Die slaan bruggen, zowel intern als extern, naar klanten en belanghebbenden. Deze diplomaten houden niet van conflicten. Ze zoeken bondgenoten in en buiten het bedrijf. Het zijn de ultieme bruggenbouwers die de boel samenhouden.
 
Ten slotte heeft een organisatie die op langere termijn wil overleven ook verdedigers nodig. Ze garanderen de identiteit, de cultuur en de waarden van de onderneming. Ze houden van evolutie, niet van revolutie. Ze beseffen als geen ander dat slim omgaan met de cultuur van een organisatie, of bij uitbreiding van een heel land, de doorslaggevende sleutel tot duurzaam succes is.

De vier profielen zijn zeer verschillend, en tezelfdertijd zeer complementair. Als die vier profielen erin slagen als een ploeg samen te werken, is het succes gegarandeerd. Door over grenzen en gevoeligheden heen samen te werken, zullen ze overleven, zonder zichzelf te verloochenen.
Daar ligt ook de grote uitdaging voor de Vivaldi-regering. Ze moet gelijktijdig ons sociaal, economisch en politiek model vernieuwen en het niet bij goed ogende plannen laten, maar effectief resultaten op het terrein boeken. Ze zal er tezelfdertijd over moeten waken de boel samen te houden, zowel intern als maatschappelijk, om het DNA van ons land veilig te stellen. Dat is - om het met de woorden van Jobs te zeggen - niet het werk van één persoon, wel van een heel team van mensen.

Vivaldi moet meer zijn dan de optelsom van het individuele talent van Alexander, Frank, Tinne, Sammy en co. om ons land heelhuids door krachtig stormweer te loodsen. Vivaldi zoekt het best inspiratie bij The Beatles.