Raveparty: weekendje escapisme

Voor de inwoners van Sint-Truiden is de rust teruggekeerd. Vorig weekend bevonden ze zich heel even ongevraagd in het middelpunt van de nationale actualiteit door een raveparty op het militaire domein in hun buurt. Ruim 10.000 ravers organiseerden er een illegaal dansfeest, rijkelijk voorzien van  drank en drugs . De raveparty’s zijn een eigentijdse vorm van escapisme. Wat voor de ene een raveparty is, is  voor anderen een weekendje Disneyland, of een avondje bingewatchen: weg van de wereld, vrij onder elkaar, op een andere planeet.
 

Met een vertraging van ruim een kwarteeuw heeft Vlaanderen in 2023 kennis gemaakt met het fenomeen van ravers en hun feestjes. Illegale, of semi-legale, raveparty’s hebben hun “roots” in het VK maar zijn ook deze eeuw komen overwaaien naar het Europese vasteland. Er zijn vele redenen waarom mensen graag deelnemen aan een raveparty. Sommigen genieten van de muziek, terwijl anderen genieten van de sociale sfeer en de kans om nieuwe mensen te ontmoeten. Er heerst een groot samenhorigheidsgevoelen onder de deelnemers. “Mensen mochten slapen in elkaars auto’s, naar het toilet gaan in elkaars mobilhomes, er was gratis water”, vertelde een van de deelneemsters aan de krant De Morgen.
 
“Vroeger zou je ons hippies genoemd hebben, zulke bijeenkomsten draaien rond love, peace and understanding”, merkte Lukas, een andere raver op. En vooral: ze willen vrij zijn. “In een wereld waarin de vrijheden verdwijnen, pleiten we voor het recht op vrij feesten”, valt er te lezen op de flyer van de organisatoren van Belgitek in Sint-Truiden. En toch, misschien paradoxaal: alles was strak georganiseerd, ondanks overvloedig drank- en drukgebruik, was er geen vandalisme en werd het afval netjes opgeruimd (vergelijk dat met de doortocht van de Ronde van Vlaanderen). De deelnemers gaan er prat op een eigen, “zelf-regulerend veiligheidssysteem” te hebben uitgewerkt. Zonder security, of politie.
 
Voor sommigen zijn raveparty’s ook een manier om te ontsnappen aan de reguliere wereld en iets nieuws en anders te ervaren. “Ze leven op een andere planeet, maar zijn wel erg vriendelijk”, stelde een van de buurtbewoners achteraf vast. Een andere vorm van modern escapisme, als het ware. Escapisme is de tegenreactie op de huidige prestatiemaatschappij, zo weten trendwatchers. Op het werk, school, thuis en door social media moet men zichzelf bewijzen en de beste prestaties leveren, om zo aan het beeld te voldoen dat iedereen over jezelf heeft. Doordat de prestatiemaatschappij zoveel invloed op ons heeft als persoon, zoekt men manieren om te ontsnappen aan deze prestatiemaatschappij. Die beweging van mensen die zoekt naar rust, ontsnapping en tijd zonder invloed van de prestatiemaatschappij noemen wij escapisme.
 
Wat voor sommigen een weekendje raven in Sint-Truiden is, is voor anderen een weekendje Disneyland Parijs. Of nog voor anderen: een vrijdagavondje met het gezin, samen voor de buis, wegdromend in de fantasiewereld van “The masked singer”, of een avondje “bingewatchen” met de vrienden. Weg van de wereld, welkom in een andere wereld. Escapisme (al dan niet in een zakelijke verpakking) vormt een van de belangrijkste drijfveren achter het succes van de zgn. beleveniseconomie (naar het gezaghebbende boek ‘The experience economy” van de consultants Pine en Gilmore). In deze economie wordt “waarde” wordt gecreëerd door het produceren van unieke, collectieve belevenissen. Ook al beweren de deelnemers aan de raveparty’s dat zij niet “commercieel” zijn (in vergelijking met gevestigde festivals, zoals TML of Pukkelpop), voor niets gaan de zon op, ook niet in Stint-Truiden.
Ik verwacht dat deze en andere vormen van escapisme (denk in literatuur en film ook aan sci-fi en phantasy) de komende jaren een hoge vlucht zullen nemen in een wereld waarin de externe druk en bedreigingen toenemen, en waaraan mensen – tijdelijk – willen ontsnappen door in gezelschap te ontspannen.