Proximus: transformatie stopt nooit

Het nieuws van de herstructurering bij Proximus sloeg deze week in als een bom in de Wetstraat. Maar voor waarnemers komt de aankondiging van de geplande transformatie zeker niet als een verrassing. De digitale omwenteling stopt immers niet aan de poorten van de Proximus-torens. Het blijft mij verbazen waarom de impact  nu pas voor iedereen duidelijk wordt. Het verleden komt nooit meer terug.

​Het bedrijf Proximus (en zijn voorganger Belgacom) is al ruim een kwarteeuw voorwerp van verandering en transformatie. Eigen aan de sector waarin het actief is: informatie en telecommunicatie. Als er één constante is over al die jaren is het wel: change, change, change. In de jaren 90 was er de liberalisering van de markt, met de komst van nieuwe spelers (Mobistar, Telenet). In de 21steeeuw is de concurrentie niet langer lokaal, maar internationaal (Amazon, Facebook, Google). 
 
Behoeften van consumenten op vlak van informatie, communicatie en entertainment zijn van alle tijden. Maar de manier waarop die vandaag worden ingevuld is fundamenteel anders. Wat is geweest, is geweest. Het verleden zal nooit meer terugkomen. Onze toekomst kunnen we wel zelf in handen nemen.
 
Het is vanuit menselijk en sociaal oogpunt zeer goed te begrijpen dat medewerkers een graad van veranderingsmoeheid vertonen. En dat zij hunkeren naar een rustpunt, maar ook behoefte hebben aan een perspectief op middellange termijn. Maar dat is geen alibi om de kop  in het zand te steken, of te vluchten voor de uitdagingen van morgen. Want zo eindigt een bedrijf finaal in een doodlopend steegje. En dan verliest iedereen.
Dominique Leroy moet slagen.