Mijn 'keek van de week'

In deze nieuwe rubriek, “keek van de week”, blik ik vanaf dit jaar graag terug op de kleine en grote gebeurtenissen, nieuwsfeiten of verklaringen van de voorbije week. Een hoogst persoonlijke reflectie op wat me begeestert, ontroert, of verontwaardiging oproept. Met deze week: de herontdekking van het heelal, het bal van de ambtenaren en de ‘a-sociale’ media. En altijd benieuwd naar jouw "keek".
 

Dark side of the moon
 
2019 wordt het jaar waarin we opnieuw allemaal collectief in de ban zullen zijn van de ontdekking van de ruimte: van de donkere kant van de maan, de bemande reizen naar mars of de ontdekking van  nieuwe hemellichamen. En misschien vinden we straks ook wel empirisch bewijs van het zwarte gat. Het blijft opwindend hoe wetenschappers grenzen verleggen die voor een breed publiek tot de verbeelding spreken. Het zal dit jaar overigens 50 jaar geleden zijn dat de eerste mens voet zette op de maan. Op 21 juli 1969 om precies te zijn. Het is een dag (of eerder een nacht) die voor altijd in mijn geheugen zal gegrift staan. En van mij niet alleen. De maanlanding was meer dan een technologisch en wetenschappelijk hoogstandje, zonder voorgaande. Ze stond vooral symbool voor ambitie, durf en een ongebreideld geloof in de vooruitgang van de mensheid. In tijden waarin onzekerheid en angst voor de toekomst opnieuw de kop opsteken, is het goed dat we ons geloof in vooruitgang blijven stimuleren en aanwakkeren. Het gaat immers in de eerste plaats om de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen. "A small step for a man, a giant leap for mankind". Mag dat ook het credo zijn voor een nieuwe generatie.
 
Bal van de ambtenaren
 
Naar jaarlijkse traditie dansten vele ambtenaren op 2 januari opnieuw het nieuwe jaar in. Het lijkt schijnbaar op folklore en stuit hier en daar ook wel op ingehouden kritiek (‘dansen op kosten van de belastingbetaler’). Maar het is vooral een teken van het blijvende belang van rituelen als basis voor een identiteit,  groepsvorming en samenhang. Ook in 2019 zullen rituelen en symbolen belangrijk blijven, of zelfs nog aan belang winnen. Ik loop er zelf niet zo warm voor, maar ik begrijp dat vele mensen nood hebben aan rituelen om ‘erbij te horen’. En daar is op zich niets fout mee, zolang het maar geen afzetten  tegen andere groepen wordt. Goed dat er een ‘wij’-gevoelen is. Fout dat het ‘wij’ tegen ‘zij’ wordt. Liever een uitgestoken hand dan een opgeheven middenvinger.
 
A-sociale media
 
Deze maand neemt Alain Bernard afscheid als CEO van het Vlaamse baggerbedrijf DEME. Vlaamse baggeraars behoren tot de absolute wereldtop en zijn toonbeeld van groot entrepreneurship en innovatie. Zonder grenzen. In een interview met De Tijd blikt Bernard dit weekend terug op zijn carrière, maar neemt ook geen blad voor de mond als het om maatschappelijke ontwikkelingen van de toekomst gaat. Als de journalist hem vraagt of hij optimistisch is over de wereld waarin zijn drie kleinkinderen opgroeien, wijst hij bezorgd met de vinger naar zijn smart phone en wat hij  ‘a-sociale’ media heet. “Mensen zijn vooral met zichzelf bezig”, zo stelt hij vast. Ze weten niet wat zich afspeelt in China, in Afrika of Rusland. ‘A-sociale’ media zorgen voor een grote echo-kamer, waarin het eigen grote gelijk domineert, en waarin andere meningen, tegenspraak of kritische reflectie wordt weggehoond of gebanaliseerd. Arme wereld.
 
Ik kijk graag uit naar jouw ‘keek’. Stuur me gerust een berichtje. Je krijgt altijd een antwoord.