Mijn 'keek van de week'

In mijn “Keek van de week” blik ik graag terug op de grote en kleine gebeurtenissen, feiten en verklaringen van de voorbije week. Met vandaag: de scholierenmars in Brussel tegen de klimaatopwarming en de wachtrijen voor scholen en jeugdkampen.

Anuna: voorbij de generaties
 
De klimaatwandeling afgelopen donderdag van 4000 scholieren in de straten van Brussel maakte indruk. Initiatiefnemers Anuna De Wever (17) en Kyra Gantois (19) zijn de nieuwe helden. En lievelingen van de media.  Hier en daar zag iemand zelfs een signaal van een nieuwe generatie, die anders zou zijn dan oudere generaties. Zij dwalen. 
 
Want in tegenstelling tot de revolterende babyboomers van de jaren 60 en 70 die als scholier of student ook massaal op straat kwamen, en daarmee vaak botsten en braken met hun ouders, is er vandaag over dit onderwerp helemaal geen sprake van een generatiekloof, laat staan conflict. Anuna liet al verstaan dat zij sympathie en gedoogsteun geniet van “mijn” directrice van het Atheneum in Mortsel waar zij haar laatste jaar studeert. En in Het Laatste Nieuws van dit weekend poseert ze gewillig samen op één foto met haar moeder (50), die maar wat trots is op zoveel engagement van haar lievelingsdochter. “Laat CLB maar bij mij aanbellen”, vertelt zij er wat provactief bij. 
 
De échte breuklijn is geen breuklijn die loopt over generaties, maar wel een breuklijn die tussen zij die de opwarming van de aarde blijven minimaliseren, en zij die er ook effectief iets willen aan doen. En dat is een engagement dat generaties overstijgt en verenigt.
 
 
Of dat signaal van de scholieren zich dan ook effectief vertaald in een wijziging van het eigen gedrag (goedkope vliegtuigreizen, ontspoorde e-commerce leveringen aan huis of op kantoor) is dan nog een heel ander debat.
 
Hoelang nog wachten?
 
De wachtrijen van kamperende ouders voor de schoolpoorten om hun kinderen in te schrijven zijn nog niet overal opgelost, of nu duiken er alweer capaciteitsproblemen op bij de jeugdkampen tijdens de vakantieperiode. Het blijft voor mij onbegrijpelijk hoe beleidsverantwoordelijken er al vele jaren niet in lukken om op dit probleem te anticiperen, te ondervangen en definitief op te lossen.
 
Want als er één trend is die niet liegt is het de statistiek van de geboortecijfers, die over een langere periode een licht stijgende trend aangeven. Dus er werden de voorbije jaren meer kinderen geboren die allemaal naar de school moeten, naar de sport- of jeugdvereniging, naar een vakantiekamp. Het capaciteitsprobleem in deze instellingen kon al heel lang en al van heel ver ondervangen geweest zijn. 

Zo is het ook al jaren te voorspellen dat er straks een groot tekort zal zijn aan voldoende gekwalificeerde leerkrachten in het onderwijs vanwege de massale uitstroom van leerkrachten die met pensioen gaan. Ook nog zo’n demografische statistiek die niet liegt. Ook hier ontdekt de overheid tè laat het probleem en is er thans sprake van paniekvoetbal. Wie zei daar ook alweer: regeren is vooruitzien?