Intussen op de Boekenbeurs

Afgelopen week was ik te gast op de Boekenbeurs in Antwerpen, nog steeds het jaarlijkse hoogtepunt van de boekenwereld in Vlaanderen, inclusief een geanimeerde signeersessie met andere auteurs van LannooCampus. Ik ontving ook het heuglijke nieuws dat mijn boek ‘De onsterfelijke onderneming’ is genomineerd voor de prijs van het beste marketingboek in Nederland. En de Engelse versie, ‘The survival paradox’, is nu ook verkrijgbaar via amazon.com, en andere internationale online winkels. Wat een avontuur.

Allemaal heel leuk, maar waar ik de voorbije weken en maanden het meeste plezier en genoegen aan heb beleefd, zijn de vele gesprekken en ontmoetingen met ondernemers in de rand van de lezingen over het boek. Het schrijven van een boek is een zeer eenzaam bestaan, en dus voelt het als een bevrijding en een verrijking om in dialoog te gaan met de lezers en ervaringen uit te wisselen. 
 
Het boek geeft zoals bekend aan hoe ondernemingen kunnen overleven op de langere termijn in deze disruptieve tijden. De cases van Apple, Colruyt, De Persgroep, Duvel Moortgat en Van Eeghen&Co spreken zeer tot de verbeelding, of werken inspirerend bij de lezers. De toetsing in mijn presentaties aan de overname van RSC Anderlecht door Marc Coucke is voor sommigen een ‘eye opener’, ook voetbalploegen zijn organisaties die vechten om te overleven, of wekt bij anderen wellicht enig ingehouden leedvermaak op. Maar het maakt de theorie van het AGIL-paradigma wel zeer concreet en bangelijk actueel. Ook succesvolle bedrijfsleiders botsen soms op de grenzen van een cultuur in een organisatie.
 
Het boek wordt niet alleen door managers van grote ondernemingen goed onthaald, maar is vooral zeer herkenbaar en waardevol voor de eigenaren van familiale ondernemingen. Een familie draagt een traditie met zich mee. En zij willen niet de laatste generatie zijn die straks het licht moet uitdoen. Jeugdige (en minder jeugdige) starters herkennen zich dan weer in de turbulente beginjaren van Apple, en ontdekken hoe de stichters (Jobs en Wozniak) op pijnlijke wijze aan de deur werden gezet door hun aandeelhouders.
 
Ik besteed in het boek, en in mijn presentaties, ook bijzonder veel aandacht aan de cultuur van een organisatie. Cultuur is het DNA van een onderneming. Cultuur is een tweesnijdend zwaard: het kan een bron van inertie zijn, maar ook een kracht van vooruitgang. De grootste uitdaging is in vele gevallen niet de komst van een nieuwe technologie, maar wel het vermogen (of onvermogen) om die technologie te laten omarmen door de interne cultuur van een organisatie als een stap voorwaarts. 
 
Kort samengevat: wie zichzelf wil blijven, moet evolueren, en veranderen. Dat lijkt een paradox, en dat is het ook, maar het is wel de sleutel tot een onsterfelijke onderneming.