Marc Coucke en DNA Anderlecht

De wittebroodsweken van Marc Coucke als nieuwe eigenaar van RSC Anderlecht zijn duidelijk voorbij. Na de bedroevende resultaten van de voorbije weken nemen sommige analisten zelfs het woord … crisis in de mond. Daarbij rijst telkens opnieuw de vraag wat het DNA van de paarswitte ploeg is. Iets waar menig ondernemer op overnamepad mee worstelt.
 

Woensdagnamiddag moet sportief manager Luc Devroe (vertrouweling van Coucke en mee over gekomen van KV Oostende naar Anderlecht dit voorjaar) een journalist van Het Laatste Nieuws nog voorgeworpen hebben hem uit te leggen: “wat is het DNA van Anderlecht?”. Eerder botste ook de ontslagen Zwitserse trainer René Weiler al met het DNA van paarswit. Van hem is de veelbetekende uitspraak: “Wat is dat champagnevoetbal?”
 
Het DNA zit diep verankerd in de identiteit, de cultuur, de waarden van een organisatie (van een onderneming tot een vereniging). Het DNA van een organisatie laat zich niet vastleggen in een “due dilligence”, dashboard, spreadsheet of een jaarrekening. Het gaat terug tot de roots van een organisatie en wordt overgeheveld van generatie op generatie. Soms worden pogingen gedaan om het DNA op papier te vatten (in een missie of een visie), maar de ziel van een organisatie laat zich zelden samenvatten. Zij is latent aanwezig in de dagelijkse omgangsvormen, de gebruiken, de regels en de codes. Vaak zelfs ongeschreven en onuitgesproken. Voor een buitenstaander duurt het meestal heel lang vooraleer hij doordringt tot het DNA van een organisatie, hoe hard hij of zij ook zijn best doet. In Barcelona is dat treffend uitgedrukt in het credo “mes que un club”. 
 
Het is wat bij Anderlecht ook Coucke & Co vandaag ervaren. De commerciële transformatie van de ploeg mag gerust een succes genoemd worden: van elektronisch betalen tot gezellige foodtrucks en een rits nieuwe sponsors. Op amper een half jaar heeft Coucke en zijn team Anderlecht van de 20ste in de 21ste eeuw gebracht. Hoed af. En met een overwinning tegen Standard kan het sportieve blazoen opgepoetst worden. Maar begrijpen wat het DNA van Anderlecht is, laat staan het ook doorleven, zal meer tijd vergen. Ook al heet die manager dan Marc Coucke.  
 
Ik wil toch een – onvolledige - poging wagen. Anderlecht staat voor sprankelend voetbal (een vleugje zuiders zelfs, ook wel eens champagnevoetbal geheten), koesteren van talent van eigen kweek (van Van Himst over Kompany en Lukaku tot vandaag Saelemaekers),  ‘grandeur’ (de paarse kleuren), leiderschap (de drie gouden sterren als symbool voor meer dan 30 titels), zelfkritisch (eigen fouten publiek durven toegeven), prestatiecultuur (na 45’ ondermaats voetbal beginnen supporters al te morren). RSCA is dus duidelijk geen KVO (Oostende, de vorige club van Coucke). En dat zullen Coucke&Co dit seizoen steeds meer ervaren. Met vallen en opstaan. This is another game, this another league, boy.
 
Heel veel overnames en fusies van ondernemingen (en verenigingen) mislukken overigens op onoverbrugbare culturele verschillen, die diep geworteld zitten in het DNA. Volgens organisatiespecialist prof. Edgar Schein zijn er maar vier opties: de bestaande cultuur vernietigen, de bestaande cultuur bevechten en nieuwe waarden opleggen, zich neerleggen bij de bestaande cultuur of gradueel evolueren met de bestaande cultuur. Het is uitkijken welke keuze Marc Coucke finaal zal maken. Of die het DNA van RSCA in zijn plaats zal maken.