Bluvn goan Marc Coucke

De overname van voetbalploeg RSC Anderlecht door Marc Coucke  groeit stilaan ook uit tot een ultieme ‘business case’ voor elke ondernemer die verwikkeld is in een ‘change’ proces. Deze week werd duidelijk dat Coucke hard aanbotst tegen een ontspoorde bedrijfscultuur, intriges en clanvorming incluis.  Zijn grootste uitdaging: deel van de oplossing zijn, en niet zelf het probleem worden.

Heel veel overnames en fusies van ondernemingen (en verenigingen) mislukken op onoverbrugbare culturele verschillen, die diep geworteld zitten in een organisatie, schreef ik al in september op deze plaats. Volgens organisatiespecialisten zijn er maar vier opties: de bestaande cultuur vernietigen (1), de bestaande cultuur bevechten en nieuwe waarden opleggen (2), zich neerleggen bij de bestaande cultuur (3),  of gradueel evolueren met de bestaande cultuur (4). 
 
Aanvankelijk leek Coucke – zeer impulsief - te kiezen voor een strategie om de bestaande cultuur te vernietigen. Er werd behoorlijk flink aan de boom geschud (met het ontslag van Herman Van Holsbeeck als belangrijkte symbool). Maar gaandeweg werd het hem duidelijk dat de cultuur van RSCA (met al zijn ontsporingen incluis) zich niet zomaar laat uitroeien, en weerbarstiger is dan velen vermoeden. Je kan een systeem proberen te veranderen, maar vaak zal het systeem jou veranderen.
 
Dus schakelt Coucke nu over op strategie 2: realistischer, maar zeker niet minder ambities.
Wat is de kern van deze nieuwe strategie van Coucke die de voorbije week steeds duidelijker werd:

1. De uitwassen van de bestaande, verrotte cultuur bevechten, tot op het bot. De onthullingen van De Standaard dit weekend over de transfer van Hanni naar Spartak Moskou maken pijnlijk duidelijk dat de échte macht bij RSCA al jaren niet meer wordt uitgedrukt in formele lijnen. De echte macht van Anderlecht zat al jaren niet meer in de bestuurskamer. Er is een parallel circuit gegroeid dat de echte sportieve én financiële lakens uitdeelt. Voor Coucke is dit een kwestie van levensbehoud. Hoe langer die praktijken woekeren (tot zelfs tijdens de recente zomertransfers) hoe meer hij medeplichtig – en mogelijks schatplichtig - wordt aan dit systeem. Het laat zich uitschijnen dat hij straks als een belangrijke getuige zal gevorderd worden door het gerecht in de operatie “Propere Handen”. Zelf de eigen stal uitmesten, en volop meewerken met het gerecht is de enige mogelijkheid.
2. Het DNA van de club in ere herstellen. Niet als een blijk van nostalgie (hoe belangrijk emoties ook zijn), maar vooral als een baken voor de toekomst. Alleen wie een duidelijk ijkpunt heeft (zeg maar identiteit), zal slagen in zijn opdracht om de ploeg in nieuw vaarwater te loodsen. Anders blijft het zwalpen en straks verdrinken. De keuze om Michael Verschueren de sportieve leiding van de club toe te vertrouwen is daarom een goede keuze, die niets te vroeg komt. De kern van een voetbalploeg – en zijn DNA - is nog altijd het sportieve product. Of zou het dat toch moeten zijn. Punt uit.
3. Nieuwe waarden invoeren en snel in praktijk omzetten. Anderlecht (en bij uitbreiding het hele nationale en internationale voetbal) zal morgen transparanter, verantwoordelijker, ethischer - en wellicht ook armer - moeten zijn, of niet meer zijn. Er is geen weg terug. Supporters, sponsors, en de hele maatschappij (‘fiscale cadeaus’ voor miljonairs) pikken dit niet langer. En zachte heelmeesters maken alleen maar stinkende wonden.
4. De boel samen houden. Een transformatieproces is geen ‘solo slim’. Ja, het moet soms heel eenzaam zijn aan de top.  Alleen door zich goed te omringen door een kleine, maar hechte groep van zielsgenoten die hij 200% kan vertrouwen, zal Coucke in deze missie slagen.  En dat team moet 1 gemeenschappelijk doel hebben: Anderlecht op termijn (en dat kan enkele seizoenen vergen) opnieuw de plaats én reputatie bezorgen die het toekomt. Daar ligt voor hem ultiem ook de grootste uitdaging als eigengereide ondernemer. De onthullingen afgelopen zaterdag in Het Laatste Nieuws zijn een veeg teken aan de wand (zie foto). Coucke moet zorgen dat hij deel van de oplossing is, en ultiem niet zelf het grote probleem wordt.
   
5. Bluvn goan, Marc.